Član 31. stav 3. i stav 4. Pravilnika o transfernim cenama:
“Ukoliko obveznik nabavi od povezanog lica stalno sredstvo za koje se amortizacija utvrđuje u skladu sa članom 10b Zakona, u ukupan iznos korekcije u tom poreskom periodu, kao i u četiri naredna poreska perioda, uključuje se iznos od 20% utvrđene razlike između transferne nabavne cene stalnog sredstva i nabavne cene stalnog sredstva utvrđene primenom principa “van dohvata ruke”.
Obveznik je dužan da u okviru dokumentacije o transfernim cenama prikaže podatak o ukupnoj razlici između transferne nabavne cene stalnog sredstva i nabavne cene stalnog sredstva utvrđene primenom principa “van dohvata ruke”, i to u svakom poreskom periodu u kom se korekcija vrši u skladu sa stavom 3. ovog člana.”
U slučaju nabavke stalnih sredstava od povezanih lica u smislu člana 59. Zakona o porezu na dobit pravnih lica, pri čemu je transferna cena veća od cene „van dohvata ruke“, neophodno je primeniti sledeća pravila:
Primena novih pravila se odnosi na stečena stalna sredstva počev od 1. januara 2019. godine.
Ove odredbe se ne primenjuju u slučaju kada su ispunjeni uslovi da se sastavlja izveštaj o transfernim cenama u skraćenom obliku.
Izvod iz mišljenja Ministarstva finansija br. 430-00-00066/2014-04 od 02.03.2016.:
“U slučaju kada obveznik, u toku poreskog perioda, nabavi stalno sredstvo iz jednokratne transakcije sa povezanim licem, pri čemu vrednost te transakcije (koju čini nabavna cena stalnog sredstva, utvrđena u skladu sa propisima o računovodstvu) nije veća od vrednosti prometa za koju je zakonom koji uređuje porez na dodatu vrednost propisana obaveza evidentiranja za porez na dodatu vrednost, smatramo da obveznik nije dužan da cenu predmetnog sredstva (za svrhu obračuna amortizacije) utvrdi primenom principa “van dohvata ruke”. Takođe, u slučaju kada obveznik, u toku poreskog perioda, nabavi stalno sredstvo iz transakcije sa povezanim licem, pri čemu takva transakcija u zbiru sa ostalim transakcijama izvršenim u toku poreskog perioda sa istim povezanim licem nije veća od vrednosti prometa za koju je zakonom koji uređuje porez na dodatu vrednost propisana obaveza evidentiranja za porez na dodatu vrednost, smatramo da obveznik nije dužan da cenu tako nabavljenog sredstva (za svrhu obračuna amortizacije) utvrdi primenom principa “van dohvata ruke”, imajući u vidu da su i u ovom (kao i u prethodnom) slučaju ispunjeni uslovi za podnošenje izveštaja u skraćenom obliku, u skladu sa odredbama člana 2. stav 3. Pravilnika.”
Dakle, u slučaju jednokratne nabavke stalne imovine čija je vrednost manja od 8.000.000 dinara ili nabavke više stavki stalne imovine čija ukupna vrednost nije veća od 8.000.000 dinara (zajedno sa svim ostalim transakcijama, izuzev zajmova i kredita, sa istim povezanim licem), obveznik nije dužan da utvrđuje cenu u skladu sa principom “van dohvata ruke”, odnosno nije dužan da vrši korekcije.
Povezani tekstovi:
Izaberite poslovnu jedinicu koju želite da kontaktirate: