Kod prenosa dela imovine obveznika PDV – preduzetnika koji predstavlja poslovnu celinu čijim prenosom se sticaocu omogućava samostalno obavljanje delatnosti, a prenosiocu je, u momentu prenosa, onemogućeno da obavlja tu delatnost, i ako su ispunjeni ostali propisani uslovi, PDV se ne obračunava i ne plaća, nezavisno od toga da li se prenos dela imovine vrši sa ili bez naknade, odnosno kao ulog

(Mišljenje Ministarstva finansija iz Biltena MF, br. 430-00-00507/2016-04 od 18.1.2017. godine)

U skladu sa Zakonom o porezu na dodatu vrednost („Sl. glasnik RS“, br. 84/04, 86/04−ispravka, 61/05, 61/07, 93/12, 108/13, 68/14−dr. zakon, 142/14, 83/15 i 108/16, u daljem tekstu: Zakon), kada obveznik PDV − preduzetnik izvrši prenos dela imovine koji predstavlja poslovnu celinu čijim prenosom se sticaocu omogućava samostalno obavljanje delatnosti, a prenosiocu je, u momentu prenosa, onemogućeno da obavlja tu delatnost smatra se da promet dobara i usluga nije izvršen ako su ispunjeni ostali propisani uslovi: da je sticalac obveznik PDV, odnosno da tim prenosom postaje obveznik PDV i da nastavlja da obavlja istu delatnost koju je obavljao prenosilac. Međutim, ako neki od navedenih uslova nije ispunjen, isporuka svakog dobra u imovini koja se prenosi, odnosno svaka usluga koja se pruža prenosom imovine smatra se posebnim prometom.

Prema tome, ako je u konkretnom slučaju reč o prenosu dela imovine obveznika PDV − preduzetnika koji predstavlja poslovnu celinu čijim prenosom se sticaocu omogućava samostalno obavljanje delatnosti, a prenosiocu je, u momentu prenosa, onemogućeno da obavlja tu delatnost, i ako su ispunjeni ostali propisani uslovi, PDV se ne obračunava i ne plaća, tj. primenjuje se član 6. stav 1. tačka 1) Zakona, nezavisno od toga da li se prenos dela imovine vrši sa ili bez naknade, odnosno kao ulog.

***

Odredbama člana 3. Zakona propisano je da su predmet oporezivanja PDV isporuka dobara i pružanje usluga (u daljem tekstu: promet dobara i usluga) koje poreski obveznik izvrši u Republici uz naknadu, u okviru obavljanja delatnosti, kao i uvoz dobara u Republiku.

Promet dobara, u smislu ovog zakona, a u skladu sa odredbom člana 4. stav 1. Zakona, je prenos prava raspolaganja na telesnim stvarima (u daljem tekstu: dobra) licu koje tim dobrima može raspolagati kao vlasnik, ako ovim zakonom nije drukčije određeno.

Odredbom člana 6. stav 1. tačka 1) Zakona propisano je da se smatra da promet dobara i usluga, u smislu ovog zakona, nije izvršen kod prenosa celokupne ili dela imovine, sa ili bez naknade, ili kao ulog, ako je sticalac poreski obveznik ili tim prenosom postane poreski obveznik i ako produži da obavlja istu delatnost.

Delom imovine iz stava 1. tačka 1) ovog člana smatra se celina kojom se omogućava samostalno obavljanje delatnosti sticaoca dela imovine (član 6. stav 2. Zakona).

Kod prenosa celokupne ili dela imovine iz stava 1. tačka 1) ovog člana smatra se da sticalac stupa na mesto prenosioca (član 6. stav 3. Zakona).

Saglasno odredbama člana 3. stav 1. Pravilnika o utvrđivanju prenosa celokupne ili dela imovine, sa ili bez naknade, ili kao ulog, kod kojeg se smatra da promet dobara i usluga nije izvršen („Sl. glasnik RS“, br. 118/12, u daljem tekstu: Pravilnik), prenos dela imovine kod kojeg se, u smislu člana 6. stav 1. tačka 1) Zakona, smatra da promet dobara i usluga nije izvršen je prenos dela imovine kao poslovne celine kojom se omogućava samostalno obavljanje delatnosti sticaoca tog dela imovine kod:

1. statusne promene privrednog društva, u skladu sa zakonom kojim se uređuju privredna društva;
2. prodaje, ulaganja, odnosno besteretnog davanja;
3. nasleđivanja.

Poslovnom celinom, u smislu stava 1. ovog člana, smatra se celina kojom se omogućava samostalno obavljanje delatnosti sticaoca, a čijim je prenosom u momentu prenosa onemogućeno prenosiocu da obavlja tu delatnost (stav 2. istog člana Pravilnika).